De beloning

Vanaf Montevideo wilden we nog genieten van de kust en het Uruguayaanse zonnetje, maar dat viel vies tegen. De eerste plaats Punta Del Este, stampvol met extreem dure hotels, was als Scheveningen in oktober. Rustig en je loopt er rond met het idee: ´Volgens mij zitten we niet helemaal in de juiste tijd op deze plaats´. Zo mooi als de stranden zijn, zo uitgestorven is het stadje.

Na een nachtje slapen zijn we vastberaden wat leven op te zoeken en dat witte kleurtje van onze huid af te zonnen. Daarom pakken we de bus naar Punta Del Diablo. Tijdens de reis vraagt de medewerker ons of hij ons af moet zetten in het centrum. Vol overtuiging knikken we naar hem, want daar moet het dan allemaal gaan gebeuren. Zodra de deur open gaat en de beste man ´centro!´ schreeuwt denken we dat hij zijn lolbroek aan heeft. Voor ons zien we een zandpad met een houten afdakje dat als bushalte fungeert. Het is pikdonker en alle supermarkten en restaurants, op een na, zijn gesloten. De perfecte locatie voor de opname van een horrorfilm.

De volgende middag zitten we in de bus terug naar Montevideo. Vanaf daar moet de bus ons richting het warmere noorden van Zuid-Amerika brengen. Brazilië is onze bestemming. Na ongeveer 21 uur zien we de beloning voor de schier oneindige busrit. Het hostel in Florianópolis ligt aan een baai en een strand tegelijk. Zodra we ´s morgens de deur openen naar het balkon kunnen onze half geopende ogen zich maar nauwelijks aanpassen. De goudgele gloed van de zon strekt zich uit over de prachtige azuurblauwe oceaan.

Fascinerend dat de realiteit zo dicht bij een verwachting kan liggen. Bij Brazilië denk ik aan zon, colonnes met oogverblindende vrouwen, enorme stranden en een zee voor me. Dat blijkt akelig goed overeen te komen met dit schiereiland. Helaas is het strand alleen bevolkt door naar het WK-voetbal hunkerende mannen uit Europa en Australië. Vrouwelijke schoonheid blijft akelig goed verborgen.

Na een week genieten is het tijd voor een andere plek in op hetzelfde eiland. Vandaag kwamen we zwoegend en zwetend aan in een nieuw hostel met klein zwembadje. Elke hosteleigenaar ziet zijn/haar kans schoon om elke toerist tot de laatste Real(munteenheid) uit te knijpen. Vanaf 11 juni knallen de prijzen door het denkbeeldige plafond. Gelukkig verblijven we nu in een hostel waar de eigenaars het allemaal wel best vinden met de normale prijzen.

Donderdag wordt een barbeque georganiseerd om de langverwachte start van het WK te vieren. Maandag 16 juni pakken we de bus weer om af te reizen naar Porto Alegre, waar we onze Hollandse helden hopelijk zien triomferen ten koste van Australië.